Hoe rol je in de zwemwereld? Een verslaving? Nee, wel een allesbepalende Passie!
Van kinds af aan heb ik belangstelling voor sport. Voetbal, schaatsen en wielrennen wakkerden dat vuurtje aan. Samen met mijn vader luisterde ik naar de ooggetuigen verslagen van bijvoorbeeld Nederland-België op de radio, verzamelde voetbalplaatjes en was apetrots toen mijn plaatsgenoot Kees Kuijs in maart 1955 in het Nederlands elftal debuteerde. Ik had allang in de gaten dat ik geen voetballer zou worden. Ik voelde er niets voor om op het veld te staan, en de bal nooit kreeg. Maar supporter zijn was ook leuk. In de krant las ik ook over de sportieve heldendaden van toen en over Nederlandse successen in de Tour de France of bij het schaatsen. Zwemmen kwam om de hoek kijken toen Nederland een woordje meesprak met wereldrecordhoudsters, die uiteindelijk niet naar Melbourne gingen omdat ons land op aandrang van de politiek de Olympische Spelen boycotte als gevolg van het bloedig neerslaan van de Hongaarse revolutie door Sovjet-Russische troepen in het najaar van 1956.
De Nederlandse zwemsters bleven in de jaren daarna grote daden verrichten en sindsdien volgde ik alles op de voet op radio, televisie, kranten en tijdschriften en vanaf 1962 werd de Zwemkroniek mijn lijfblad.
De Zwemkroniek
Na mijn onderwijzersstudie stond ik in 1968 voor de klas (toen heette dat lagere school) en schreef als correspondent van het Noord-Hollands dagblad stukjes over van alles nog wat. Ik wilde toch meer van het zwemmen weten en zocht contact met het Bondsbureau en ZK-redacteur Henk Lichtenveldt (journalist bij het Vrije Volk). Dat was in september 1970. Enkele jaren later werd ik gepolst om redacteur van het bondsorgaan te worden. Toen had ik ook mijn eerste internationale toernooi (EK Wenen 1974) al meegemaakt en kennis gemaakt met Ada Kok, die na haar Olympische goud van Mexico 1968 op de 200 vlinder betrokken was bij Speedo. Vanaf dat moment is het zwemmen een groot deel van mijn leven gaan beheersen. Van het ene contact kwam het andere zoals mijn debuut als speaker in 1976 bij de eerste Speedo Meet in Amersfoort, waar ik begon met extra informatie geven en finishreportages zoals dat op de radio gebruikelijk was. Bij een jarige liet ik me een keer ‘verleiden’ tot het zingen van het ‘Lang zal ze leven’. De toenmalige scheidsrechter vond dat niet passend, maar de betrokken zwemster zwom sneller dan ooit en buitenlandse deelnemers kwamen mij bedanken omdat ze zoiets nooit eerder hadden meegemaakt.
De Zwemkroniek
Na mijn onderwijzersstudie stond ik in 1968 voor de klas (toen heette dat lagere school) en schreef als correspondent van het Noord-Hollands dagblad stukjes over van alles nog wat. Ik wilde toch meer van het zwemmen weten en zocht contact met het Bondsbureau en ZK-redacteur Henk Lichtenveldt (journalist bij het Vrije Volk). Dat was in september 1970. Enkele jaren later werd ik gepolst om redacteur van het bondsorgaan te worden. Toen had ik ook mijn eerste internationale toernooi (EK Wenen 1974) al meegemaakt en kennis gemaakt met Ada Kok, die na haar Olympische goud van Mexico 1968 op de 200 vlinder betrokken was bij Speedo. Vanaf dat moment is het zwemmen een groot deel van mijn leven gaan beheersen. Van het ene contact kwam het andere zoals mijn debuut als speaker in 1976 bij de eerste Speedo Meet in Amersfoort, waar ik begon met extra informatie geven en finishreportages zoals dat op de radio gebruikelijk was. Bij een jarige liet ik me een keer ‘verleiden’ tot het zingen van het ‘Lang zal ze leven’. De toenmalige scheidsrechter vond dat niet passend, maar de betrokken zwemster zwom sneller dan ooit en buitenlandse deelnemers kwamen mij bedanken omdat ze zoiets nooit eerder hadden meegemaakt.
Langs de Lijn
Vijf jaar later werd ik gevraagd om verslag te doen voor de NOS-radio ook bij de Speedo Meet, aar ik ook al eens pers chef was geweest. Na een aarzelend begin ben ik dat blijven doen bij NK’s en grote toernooien met als hoogtepunt de Olympische Spelen, zeker die van Sydney 2000 met de vele medailles en mijn zangdebuut met Paul de Leeuw. Tot en met de EK korte baan van 2009 ben ik als zwem- en soms ook waterpoloverslaggever actief geweest, bij alle grote zwemwedstrijden, altijd als freelancer. Soms ook op televisie. Daaraan kwam toen een einde omdat hoofdredactie bij de NOS Sport vond dat ook freelancers op hun 65ste plaats moesten maken voor nieuwe krachten.”
Zwemkroniek.com en Speedo
Intussen zag de KNZB aan het eind van de vorige eeuw geen ‘brood’ meer de Zwemkroniek en zou het door velen zeer gewaardeerde en door andere verguisde blad verdwijnen. Marcel Wouda, inmiddels een zeer goede bekende, wees mij erop dat in de USA al diverse zwemsites waren. Binnen de ‘zwembond’ werd dat idee weggewuifd en dus ging ikzelf met hulp van anderen (o.a. Oene Rusticus) aan de slag en mocht met toestemming van de uitgeverij De Raat en De Vries de domeinnaam Zwemkroniek.com op het internet zetten. Aan het eind van de vorige eeuw waren er nog niet veel bezoekers, want het medium was nog bezig Nederland te veroveren. Pas tijdens en na ‘Sydney’ kwam daar snel verandering in.
Na twee jaar media-functies bij de Nederlandse ploeg (2010 en 2011) was ik terug bij af, maar ik kwam wel in aanmerking voor persaccreditaties bij grote toernooien. Dankzij uitstekende contacten volgde ik ook Londen 2012 en Rio 2016 vanaf de Olympische perstribune en de mixed zones. Acht Olympische Spelen meemaken is de ultieme sportbeleving!
Nog steeds volg ik het Nederlandse zwemmen, zeker omdat ik verbonden ben met Speedo Nederland. Het moet wel heel gek gaan wil ik naar een ander badkleding merk overstappen. “Eens in Speedo, altijd in Speedo”, is mijn devies.
FINA Media Committee
Hoewel ik wel eens botste met KNZB-functionarissen is de verhouding altijd goed gebleven en was ik aangenaam verrast toen voorzitter Erik van Heijningen en directeur Jan Kossen me in 2017 uitnodigden voor een functie bij de FINA (wereldzwembond). De voordracht gold de Media Commissie en dat werd bij het Congres in augustus 2017 gehonoreerd.
Mijn termijn bij de FINA loopt in 2021 af. Als het fysiek geen probleem is, wil ik nog wel even doorgaan, want kennis van zaken wordt zeer gewaardeerd. Gelukkig ben ik goed hersteld van enkele ongemakken (hersenschudding en schedelbasisfractuur na een val met de fiets vorig jaar). Ik kan nu weer naar tevredenheid functioneren. Ook mijn historische kennis wil ik blijven benutten, uiteraard voor mijn geesteskind zwemkroniek.com. (Dat was in 1998 de tweede sportwebsite in Nederland). En nu dus ook Swimjos.nl, het vervolg op Toen en Nu in Keerpunt vanaf 2005. En ik heb nog enkele domeinnamen om te kunnen gebruiken. Het zwemmen houdt mij eeuwig jong. Het heeft mij zoveel geboden, ik heb er zoveel mooie jaren in beleefd, dat ik dit wil blijven doen zolang ik daartoe in staat ben. Fantastisch om in de zwemwereld rond te lopen en veel vrienden en bekenden te ontmoeten, zwemmers en zwemsters, ouders, bestuurders, trainers, fotografen of journalisten (om hen van informatie te voorzien) of internet techneuten
Mijn termijn bij de FINA loopt in 2021 af. Als het fysiek geen probleem is, wil ik nog wel even doorgaan, want kennis van zaken wordt zeer gewaardeerd. Gelukkig ben ik goed hersteld van enkele ongemakken (hersenschudding en schedelbasisfractuur na een val met de fiets vorig jaar). Ik kan nu weer naar tevredenheid functioneren. Ook mijn historische kennis wil ik blijven benutten, uiteraard voor mijn geesteskind zwemkroniek.com. (Dat was in 1998 de tweede sportwebsite in Nederland). En nu dus ook Swimjos.nl, het vervolg op Toen en Nu in Keerpunt vanaf 2005. En ik heb nog enkele domeinnamen om te kunnen gebruiken. Het zwemmen houdt mij eeuwig jong. Het heeft mij zoveel geboden, ik heb er zoveel mooie jaren in beleefd, dat ik dit wil blijven doen zolang ik daartoe in staat ben. Fantastisch om in de zwemwereld rond te lopen en veel vrienden en bekenden te ontmoeten, zwemmers en zwemsters, ouders, bestuurders, trainers, fotografen of journalisten (om hen van informatie te voorzien) of internet techneuten