Zwemmers met een dubbele nationaliteit hebben meer dan eens geprobeerd in Nederland kwalificatie af te dwingen voor een mondiaal of continentaal toernooi. Het was slecht enkelen gegund om Olympische kwalificatie te bemachtigen, als het er echt op aan kwam, lukte dat niet om verschillende redenen.
Weliswaar startte de Amerikaanse Nederlander uit Californië twee keer bij de Europese kampioenschappen, de Olympische Spelen van Los Angeles 1984 gingen aan zijn neus voorbij. Corbeau, woonachtig in Mountain View, Californië was de zoon van een Nederlands echtpaar in de Verenigde Staten. Zijn moeder was in zijn Via contacten met AZ&PC-trainer Leen Broer streek hij in juni 1983 voor de eerste keer neer in Nederland en de economiestudent aan de Universiteit van Berkeley leek in eerste instantie een schoolslaggeschenk uit de hemel.
EK Rome 1983
Onlangs vertelde hij zijn verhaal. “Op de universiteit trof ik medestudenten uit Zweden, Groot-Brittannië en nog meer landen. Een Italiaan wist dat er in Rome Europese kampioenschappen zouden plaats vinden en hij vond dat ik daar ook naar toe moest. Want in Nederland waren de schoolslagzwemmers niet van hoog niveau. Ik trainde toen bij Nick Thornton. Dat leek mij een goed idee. Via telefoontjes van mijn moeder naar mijn opa in Nederland kwam ik in contact met Leen Broer, waar ik vlak voor de Nederlandse kampioenschappen kon logeren en mij heel welkom voelde bij AZ&PC bij zwemmers als Frank Drost en Patrick Dybiona (met wie hij nog steeds uitstekende contact onderhoudt)” De nieuwkomer uit Californië kwam, zag en overwon en won de 100m schoolslag in 1.07.13 en klopte oudgediende Albert Boonstra (1.08.35) en nieuwkomer Theo de Graaf (1.08.40.
Te veel kilometers in laatste voorbereiding
Dat Corbeau bij de EK mocht zwemmen, was nu een feit. Helaas verliep de voorbereiding tijdens het trainingskamp in het Spaanse Reus niet volgens verwachting. “Bert Sitters ging in op een aanbieding uit Spanje en een nieuwe bondscoach was niet snel gevonden. De ploegleiding voor Rome bestond toen uit een driemanschap met Wim Geurtsen als chef-coach samen met Rian Smit en Jan Schouten Corbeau had het zwaar in Spanje: “Ik was gewend om na enkele maanden zware training van veel kilometers, juist in de tapering off rustig aan te doen. Niet veel meters: inzwemmen 1000 meter en dan nog wat sprintjes. In Nederland werd minder intensief getraind en in de eerste week van de stage werd er dagelijks 6 of 7 kilometer afgewerkt. Aan mij was die voorbereiding niet besteed en Rome werd een tegenvaller.” Meer dan een 20-ste plaats op de 100m schoolslag was niet mogelijk en zijn snelheid op de 4x100m wisselslag estafette (10e) was onvoldoende om met zijn ploeg meer te bereiken dan de tiende plaats).
Niet opgeven, NR niet snel genoeg voor Los Angeles
“Conny van Bentum, toen mijn vriendin, zei meteen al, je moet niet snel opgeven en het volgend jaar opnieuw proberen. De KNZB-leiding adviseerde toen wel dat ik veel eerder naar Nederland moest komen. In januari 1984 heb ik vrij genomen van college en heb die raad opgevolgd. Ik logeerde toen bij Koen en zijn zoon Edsard Schlingemann. Bij de kampioenschappen op de korte baan werd ik tweede in 1.04.40 achter Ron Dekker (1.04.01). Bij de Olympische selectiewedstrijden in Amersfoort in juni versloeg ik Frank Vijver en Ron Dekker in 1.05.78, een Nederlands record. Maar het was niet snel genoeg voor uitzending naar Los Angeles, zelfs een wisselslag estafette zat er niet in. De tijden op de schoolslag en rugslag (in dit geval Petro Stalman met 58.08) waren niet snel genoeg.”
Ondanks deze teleurstelling kwam Jim Corbeau een jaar later toch weer naar Nederland en kwalificeerde zich voor de EK in Sofia, Bulgarije. Daar werd de door pech achtervolgde zwemmer getroffen door een longontsteking!
Geen Goodwill Games en einde loopbaan
Een verzoek om reiskosten vergoeding te krijgen van de KNZB werd afgewezen end aar was de inmiddels 22-jarige schoolslagzwemmer zeer verbolgen over. Hij deed in 1986 mee met de Amerikaanse kampioenschappen in Orlando en werd op de 100 meter schoolslag vijfde in 1.04.54, een Nederlands record. Dankzij die prestatie werd Corbeau gekozen in de Amerikaanse ploeg voor de Goodwill Games in Rusland. Zo snel wisselen van zwemnationaliteit vond geen genade in de ogen van de KNZB. Dat betekende het einde van zijn zwemloopbaan.
Later keerde Jim Corbeau met zijn vrouw Shannon weer terug naar Europa en woonde tussen 1989 en 2000 afwisselend in Groot-Brittannië, Spanje en Nederland.
Zoon Caspar neemt de fakkel van zijn vader over en wil voor Nederland naar de Olympische Spelen in 2021 en anders Parijs 2024. Hij zwemt bij het RQM in Rotterdam, terwijl zijn broer Angus volgend jaar (2021) wil deelnemen aan de NJJK in Eindhoven.